پل شهرستان دراصفهان

پل شهرستان
یکی از قدیمی‌ترین پلهای رودخانه زاینده رود، پل شهرستان اصفهان است. این پل جزو بناهای تاریخی و مشهور اصفهان است، که در ٣ کیلومتری شرق اصفهان قرار دارد. بعضی از مورخان و باستان شناسـان بنیاد آن را به زمـان هخامنشی و ساسانی نسبت داده‌اند، ولی ساختمانهای روی پل از نمونه معماری اســلامی ـ دیلمی و سلجوقی متأثر شده است. از نظر معماری و قدمت زمان ساخت، در مجموعه پل‌های قدیمی فقط پل‌های دزفول و شوش‌تر با آن برابری می‌کنند. در زمان‌های قدیم این پل به نام گی و بعد از اسلام به جی و سارویه شهرت داشت و نظر به نزدیکی به قریه شهرستان به این نام نیز شهرت یافت.‌گاه این پل را جسر حسین نیز می‌نامیدند که بـه علـت وجود مقبره آجری کوچکی به نام شاهزاده حسین در نزدیکی آن است. و نسب او را چنین می‌گویند: حسین بـن زید بن حسن بن علی.
پل شهرستان در دوره دیالمه و سلاجقه تن‌ها پل مهم زاینده رود در داخل اصفهان و پل ارتبـاط جنـوب و شـمال شهر بود و دروازه جنوبی شهر را شامل می‌شد. طول این پل ۱۰۵ متر و عرض آن ۵ متر و دارای ۱۲ دهنه بزرگ هلالی شکل دهانه‌های فوقـانی و تحتـانی می‌باشد. پایه‌های پل بر روی سنگ‌های طبیعی کف رودخانه استوار گردیده است و مصالح پایه‌ها و بدنه از سنگ و ساروج بوده و در تاق‌ها آجر به کار رفته است. شاه نشین شمالی پل به نظر مـی رسـد که محلی بـرای دریافت عوارض از کاروانانی بوده که از روی پل برای رفتن به شهر شیراز عبور می‌کردند و حتی می‌توانسته جایگاهی برای اسکان بزرگان در هنگام جشن آب پاشان بوده باشد. امتیاز خاص پل شهرستان در ساختار آن است که سرستون‌های