آرامگاه صائب تبریزی در اصفهان

آرامگاه صائب تبریزی
شاعر بلند پایه سبک هندی در عصر صفویه،» محمد علی بن میرزا عبدالرحیم تبریزی معروف به صائب در سـال ۱۰۱۶ ق متولد و در سال ۱۰۸۱ ق در اصفهان در گذشت.
پدر وی از تاجران تبریز و مقیم اصفهان بود و لذا صائب نیز در شهر اصفهان به تحصیل مشغول شد و فنون شاعری را نـزد حکیم اکنـای کاشانی و حکیـم شفائی فـرا گرفت. وی مورد علاقه شاه عباس کبیر بود و لقب ملک الشعرایی داشت. صائب مدتی را هم در کابل و هندوستان بوده و از طرف پادشاه هند به لقب مستعدخان و منصب هِزاره مفتخر گردید. وی در سال ۱۰۴۲ ق بـه اصـفهان بازگشت و تا پایان عمر نزد شاهان صفوی شاه سلیمان و شاه عباس دوم مورد احترام بود. مجموعه آثار وی قریب به ۱۲۰۰۰۰ بیت می‌باشد.
آرامگاه وی در باغ شخصی او به نام باغ تکیه در کنار نهـر نیاصرم در خیابـان صائب اصفهان قرار دارد و معماری آن با توجه به زمان حیاتش، از معماری دوران صفویه الهام گرفته است. آرامگاه او در سال ۱۳۴۶ ش به شکل امروزی درآمد. بنای مزبور ایوانی زیبا به طول ۱۴/۲۰ متر و عرض ۶ و ارتفاع ٨ مـ‌تر دارد و حدود ٢ متر از سطح باغ بلند‌تر ساخته شده است که ده پله سنگی سراسری دارد. بر روی سر ستونهای ایوان زیبـا، قوسهای جناغی قرار گرفته‌اند و زیر سقف با طرح شطرنجی آینه کاری شده اسـت. جبهـه شـرقی و غربـی ایوان دارای دو دهنه، یک ستون و دو قوس می‌باشند.
سنگ مزار عبارت از یک قطعه سنگ مرمر یکپارچهٔ یزدی اسـت که سنگ مزار قدیمی را در وسط آنجا داده‌اند. سنگ اصلی مزار به دو نیم شده و دارای کتیبه‌ای شامل یک مطلع و یک غزل از صائب به خط» محمد صالح اصفهانی خوشنویس مشهور صفوی است:
محو کی از صفحه دل‌ها شود آثار من                                         من‌‌ همان ذوقم که می‌یابند در گفتار من
تاریخ سنگ قبر چنین است:
تحریراً فی شهر جمادی الاول سنه ۱۰۸۷ فقیر محمد صالح . در مقابل ایـوان آرامگاه، حوض و آب نمای بزرگی نظیر حوض عمارت چهلستون ایجاد شده و در بالای قبر صائب سه قبر دیگر متعلق به فرزندانش و نوه فاضل او به سال‌های ۱۱۴۰ ق و ۱۱۴۹ ق و ۱۱۴۱ ق وجود دارد.